ΑΔΙΔΑΚΤΟ 2014: ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Οἶμαι γὰρ ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν, ὅτι πολλαὶ πράξεις ἤδη τοιαῦται γεγόνασιν, ἃς ἐν ἀρχῇ μὲν ἅπαντες ὑπέλαβον εἶναι συμφοράς, καὶ τοῖς παθοῦσι συνηχθέσθησαν, ὕστερον δὲ τὰς αὐτὰς ταύτας ἔγνωσαν μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίας γεγενημένας. Καὶ τί δεῖ τὰ πόρρω λέγειν;  Ἀλλὰ καὶ νῦν τὰς πόλεις τάς γε πρωτευούσας, λέγω δὲ τὴν Ἀθηναίων καὶ Θηβαίων, εὕροιμεν ἂν οὐκ ἐκ τῆς εἰρήνης μεγάλην ἐπίδοσιν λαβούσας, ἀλλ’ ἐξ ὧν ἐν τῷ πολέμῳ προδυστυχήσασαι πάλιν αὑτὰς ἀνέλαβον, ἐκ δὲ τούτων τὴν μὲν ἡγεμόνα τῶν Ἑλλήνων καταστᾶσαν, τὴν δ’ ἐν τῷ παρόντι τηλικαύτην γεγενημένην, ὅσην οὐδεὶς πώποτ’ ἔσεσθαι προσεδόκησεν· αἱ γὰρ ἐπιφάνειαι καὶ λαμπρότητες οὐκ ἐκ τῆς ἡσυχίας ἀλλ’ ἐκ τῶν ἀγώνων γίγνεσθαι φιλοῦσιν.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΔΙΔΑΚΤΟΥ 2014

1.       Οἶμαι γὰρ ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν: κύρια πρόταση κρίσης. οἶμαι: ρήμα. ἀγνοεῖν: ειδ. απρμφ., αντικ. του ρήμ. ὑμᾶς: υποκ. του απρμφ., ετεροπροσωπία.

2.       ὅτι πολλαὶ πράξεις ἤδη τοιαῦται γεγόνασιν: δευτ. ειδική πρόταση, αντικ. του ἀγνοεῖν. πράξεις: υποκ. του ρ. γεγόνασιν. πολλαί, τοιαῦται: ομοιόπτωτοι ονοματικοί επιθετικοί προσδιορισμοί στο πράξεις. ἤδη: επιρρηματ. προσδιορ. του χρόνου στο γεγόνασιν.

3.       ἃς ἐν ἀρχῇ μὲν ἅπαντες ὑπέλαβον εἶναι συμφοράς: δευτ. αναφορική προσδιοριστική στο πράξεις. ἅπαντες: υποκ. του ρ. ὑπέλαβον.  εἶναι:  ειδ. απρμφ., αντικ. του ρ.  ὑπέλαβον. ἃς:  υποκ. του απρμφ. εἶναι (ετεροπροσωπία). συμφοράς: κατηγορούμενο στο ἃς μέσω του συνδετικού εἶναι. ἐν ἀρχῇ: επιρρηματικός εμπρόθετος προσδιορισμός του χρόνου στο ρ.

4.       καὶ τοῖς παθοῦσι συνηχθέσθησαν: δευτ. αναφορική (συνδέεται παρατακτικά συμπλεκτικά με την πρότ. 3). ἅπαντες: ενν. υποκ. του ρ. συνηχθέσθησαν.  τοῖς παθοῦσι: επιθετ. μτχ., αντικ. του ρήμ. ἅς: ενν. αντικ. στη μτχ. (το κόμμα πριν από το καί επειδή είναι αποτελεσματικό: και γι’ αυτό…)

5.       ὕστερον δὲ τὰς αὐτὰς ταύτας ἔγνωσαν μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίας γεγενημένας: δευτ. αναφορική (συνδέεται παρατακτικά αντιθετικά με την πρότ. 3: μέν-δέ). ἅπαντες: ενν. υποκ. του ρ. ἔγνωσαν.  ταύτας: αντικ. του ρ. και υποκ. της κατηγορηματικής μτχ.  γεγενημένας· η μτχ. αναφέρεται στο αντικ. του ρ. και έχει θέση κατηγορουμένου. τὰς αὐτὰς: ομοιόπτωτος ονοματικός επιθετικός προσδιορισμός στο ταύτας.  αἰτίας: κατηγορούμενο στο ταύτας μέσω του συνδετικού γεγενημένας. ἀγαθῶν: ετερόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός, γενική της αιτίας στο αἰτίας.  μεγίστων: ομοιόπτωτος ονοματικός επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγαθῶν. ὕστερον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρ.

6.       Καὶ τί δεῖ τὰ πόρρω λέγειν;: κύρια πρόταση, ευθεία ερώτηση, μερικής άγνοιας (εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία τί). λέγειν: τελικό απρμφ., υποκ. του απρόσωπου ρ. δεῖ. ἡμᾶς/ἐμέ: υποκ. του απρμφ. τὰ πόρρω: αντικ. του απρμφ. τί: αιτιατική της αιτίας στο ρ.

7.       Ἀλλὰ καὶ νῦν τὰς πόλεις τάς γε πρωτευούσας, - , εὕροιμεν ἂν οὐκ ἐκ τῆς εἰρήνης μεγάλην ἐπίδοσιν λαβούσας, ἀλλ’ - , ἐκ δὲ τούτων τὴν μὲν ἡγεμόνα τῶν Ἑλλήνων καταστᾶσαν, τὴν δ’ ἐν τῷ παρόντι τηλικαύτην γεγενημένην: κύρια πρόταση κρίσης· εκφέρεται με δυνητική ευκτική (δυνατό στο παρόν και μέλλον). ἡμεῖς: ενν. υποκ. του ρ. εὕροιμεν ἂν.  τὰς πόλεις: αντικ. του ρ. και υποκ. της κατηγορηματικής μτχ.  λαβούσας ( η μτχ. σε θέση κατηγορουμένου).  τὰς πρωτευούσας: επιθετ. μτχ., επιθετ. προσδιορ. στο τὰς πόλεις.  ἐπίδοσιν: αντικ. της μτχ. λαβούσας.  μεγάλην: ομοιόπτωτος ονοματικός επιθετικός προσδιορισμός στο ἐπίδοσιν.  ἐκ τῆς εἰρήνης: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας/προέλευσης στο λαβούσας ἐπίδοσιν.  τὴν μὲν- τὴν δ’: επιμεριστικές παραθέσεις στο τὰς πόλεις και υποκείμενο των κατηγορηματικών μτχ.  καταστᾶσαν και  γεγενημένην ( οι μτχ. από το εὕροιμεν ἄν).  ἡγεμόνα: κατηγορούμενο στο  τὴν μέν μέσω του συνδετικού καταστᾶσαν ( το ρ. καθίσταμαι ανήκει στα μεταποιητικά). τῶν Ἑλλήνων: γενική ετερόπτωτος προσδιορισμός, αντικειμενική στο  ἡγεμόνα. τηλικαύτην: κατηγορούμενο στο τὴν δ’ μέσω του συνδετικού  γεγενημένην.   ἐν τῷ παρόντι: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο γεγενημένην.  ἐκ τούτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας/προέλευσης στα καταστᾶσαν-γεγενημένην. νῦν: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρ.

8.       λέγω δὲ τὴν Ἀθηναίων καὶ Θηβαίων: κύρια πρόταση ως επεξήγηση στο τὰς πόλεις της πρότ. 7. τὴν Ἀθηναίων καὶ Θηβαίων: αντικ. του ρ.

9.       (ἀλλ’) ἐξ ὧν ἐν τῷ πολέμῳ προδυστυχήσασαι πάλιν αὑτὰς ἀνέλαβον: δευτ. αναφορική πρόταση σε θέση επιρρηματικού προσδιορισμού της αιτίας/προέλευσης στο λαβούσας ἐπίδοσιν (συνδέεται με το ομόσημο εμπρόθετο ἐκ τῆς εἰρήνης  κατά το σχήμα άρση θέση: οὐκ…ἀλλά). αἱ πόλεις: ενν. υποκ. του ρ. αὑτὰς: αντικ. του ρ.  πάλιν: επιρρηματ. προσδιορ. του χρόνου στο ρ.  ἐξ ὧν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορ. της αιτίας/προέλευσης στο ρ.  προδυστυχήσασαι: χρον. μτχ. σε θέση επιρρηματικού προσδιορισμού του χρόνου στο ρ.· συνημμένη στο ενν. υποκ. του ρ.  ἐν τῷ πολέμῳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στη μτχ.  

10.  ὅσην οὐδεὶς πώποτ’ ἔσεσθαι προσεδόκησεν: δευτερεύουσα αναφορική παραβολική του ποσού (τηλικαύτην…ὅσην το παραβολικό ζευγάρι). οὐδεὶς: υποκ. του ρ.  προσεδόκησεν.  ἔσεσθαι: αντικ. του ρ., ειδ. απρμφ.  τὴν δ΄:  ενν. υποκ. του απρμφ. (ετεροπροσωπία). ὅσην:  κατηγορούμενο στο ενν. τὴν δ’ μέσω του συνδετικού ἔσεσθαι. πώποτ’: επιρρηματ. προσδιορ. του χρόνου στο  ρ.

11.  αἱ γὰρ ἐπιφάνειαι καὶ λαμπρότητες οὐκ ἐκ τῆς ἡσυχίας ἀλλ’ ἐκ τῶν ἀγώνων γίγνεσθαι φιλοῦσιν: κύρια πρόταση κρίσης. αἱ ἐπιφάνειαι καὶ (αἱ) λαμπρότητες: υποκ. του ρ. και του απρμφ. γίγνεσθαι (ταυτοπροσωπία).  γίγνεσθαι: τελ. απρμφ. αντικ. του ρ.  ἐκ τῆς ἡσυχίας, ἐκ τῶν ἀγώνων:  εμπρόθετοι επιρρηματικοί προσδιορισμοί της προέλευσης στο απρμφ.