ΚΕΙΜΕΝΟ
ἀλλὰ μὴν1 καὶ ὁμόνοιά γε μέγιστόν τε ἀγαθὸν δοκεῖ2 ταῖς πόλεσιν εἶναι καὶ πλειστάκις ἐν αὐταῖς αἵ τε γερουσίαι καὶ οἱ ἄριστοι ἄνδρες παρακελεύονται3 τοῖς πολίταις ὁμονοεῖν, καὶ πανταχοῦ ἐν τῇ ῾Ελλάδι νόμος κεῖται τοὺς πολίτας ὀμνύναι ὁμονοήσειν4, καὶ πανταχοῦ ὀμνύουσι τὸν ὅρκον τοῦτον• οἶμαι5 δ' ἐγὼ ταῦτα γίγνεσθαι οὐχ ὅπως6 τοὺς αὐτοὺς χοροὺς κρίνωσιν7 οἱ πολῖται, οὐδ' ὅπως6 τοὺς αὐτοὺς αὐλητὰς ἐπαινῶσιν, οὐδ' ὅπως6 τοὺς αὐτοὺς ποιητὰς αἱρῶνται8, οὐδ' ἵνα6 τοῖς αὐτοῖς ἥδωνται9, ἀλλ' ἵνα6 τοῖς νόμοις πείθωνται. τούτοις10 γὰρ τῶν πολιτῶν ἐμμενόντων11,12, αἱ πόλεις ἰσχυρόταταί τε καὶ εὐδαιμονέσταται γίγνονται• ἄνευ δὲ ὁμονοίας13 οὔτ' ἂν πόλις εὖ πολιτευθείη οὔτ' οἶκος καλῶς οἰκηθείη. (Ξενοφών, Απομνημονεύματα, 4,4,16)
ΣΧΟΛΙΑ
1. να μη συγχέεται με την άρνηση μή· είναι μόριο ( = βέβαια, πράγματι, αλήθεια)· ἦ μήν = αλήθεια, βεβαιότατα· καὶ μήν = και όμως· ἀλλὰ μήν = αλλά όμως
2. όταν υπάρχει στην πρόταση ονομαστ., είναι προσωπικό και συντάσσεται συνήθως με ειδ. απρμφ.
3. παρακελεύομαι + δοτ. + τελ. απρμφ. = προτρέπω/παρακινώ κάποιον να
4. ὄμνυμι + απρμφ. μέλλ. (το απρμφ. μεταφράζεται ή με το ότι όταν δηλώνεται απλά μία γνώμη, ή με το να όταν δηλώνεται συγχρόνως και επιθυμία
5. δεύτερος τύπος του ρήμ. οἴομαι· στο β΄ εν. οριστ. ενεστ. έχει τύπο μόνο οἴει
6. είναι δυνατή η εναλλαγή του συνδέσμου εισαγωγής (με το ὅπως εισάγονται οι τρεις πρώτες τελικές και με το ἵνα οι δύο επόμενες) στις τελικές προτάσεις
7. κρίνω τοὺς χορούς = απονέμω βραβεία στους χορούς
8. αἱροῦμαι ( μέσο) = εκλέγω, προτιμώ // αἱροῦμαι ( παθητ.) εκλέγομαι
9. ἥδομαι + δοτ. αιτίας = ευχαριστιέμαι σε κάτι ή για κάτι
10. τούτοις = τοῖς νόμοις
11. ἐμμένω + δοτ. = παραμένω, μένω σταθερός, μένω πιστός σε κάτι· το ρήμα ἐμμένω συντάσσεται με δοτική επειδή είναι σύνθετο με την πρόθεση ἐν, η οποία συντάσσεται μόνο με δοτική
12. η μτχ. της οποίας το υποκείμενο δεν έχει άλλη συντακτική θέση στην πρόταση είναι απόλυτη· τέτοια είναι η χρονικοϋποθετική μτχ. ἐμμενόντων ( = ὅταν ἐμμένωσι)
13. υποθετικός λόγος μπορεί να λανθάνει/κρύβεται και σε μία επιρρηματική φράση, εμπρόθετη ή απρόθετη· εδώ, το ἄνευ ὁμονοίας ισοδυναμεί με το εἰ μὴ ὁμόνοια εἴη· για την ανάλυση αυτή ελήφθησαν υπόψη οι δυνητικές ευκτικές πολιτευθείη ἄν και οἰκηθείη ἄν ( απλή σκέψη).
ἀλλὰ μὴν1 καὶ ὁμόνοιά γε μέγιστόν τε ἀγαθὸν δοκεῖ2 ταῖς πόλεσιν εἶναι καὶ πλειστάκις ἐν αὐταῖς αἵ τε γερουσίαι καὶ οἱ ἄριστοι ἄνδρες παρακελεύονται3 τοῖς πολίταις ὁμονοεῖν, καὶ πανταχοῦ ἐν τῇ ῾Ελλάδι νόμος κεῖται τοὺς πολίτας ὀμνύναι ὁμονοήσειν4, καὶ πανταχοῦ ὀμνύουσι τὸν ὅρκον τοῦτον• οἶμαι5 δ' ἐγὼ ταῦτα γίγνεσθαι οὐχ ὅπως6 τοὺς αὐτοὺς χοροὺς κρίνωσιν7 οἱ πολῖται, οὐδ' ὅπως6 τοὺς αὐτοὺς αὐλητὰς ἐπαινῶσιν, οὐδ' ὅπως6 τοὺς αὐτοὺς ποιητὰς αἱρῶνται8, οὐδ' ἵνα6 τοῖς αὐτοῖς ἥδωνται9, ἀλλ' ἵνα6 τοῖς νόμοις πείθωνται. τούτοις10 γὰρ τῶν πολιτῶν ἐμμενόντων11,12, αἱ πόλεις ἰσχυρόταταί τε καὶ εὐδαιμονέσταται γίγνονται• ἄνευ δὲ ὁμονοίας13 οὔτ' ἂν πόλις εὖ πολιτευθείη οὔτ' οἶκος καλῶς οἰκηθείη. (Ξενοφών, Απομνημονεύματα, 4,4,16)
ΣΧΟΛΙΑ
1. να μη συγχέεται με την άρνηση μή· είναι μόριο ( = βέβαια, πράγματι, αλήθεια)· ἦ μήν = αλήθεια, βεβαιότατα· καὶ μήν = και όμως· ἀλλὰ μήν = αλλά όμως
2. όταν υπάρχει στην πρόταση ονομαστ., είναι προσωπικό και συντάσσεται συνήθως με ειδ. απρμφ.
3. παρακελεύομαι + δοτ. + τελ. απρμφ. = προτρέπω/παρακινώ κάποιον να
4. ὄμνυμι + απρμφ. μέλλ. (το απρμφ. μεταφράζεται ή με το ότι όταν δηλώνεται απλά μία γνώμη, ή με το να όταν δηλώνεται συγχρόνως και επιθυμία
5. δεύτερος τύπος του ρήμ. οἴομαι· στο β΄ εν. οριστ. ενεστ. έχει τύπο μόνο οἴει
6. είναι δυνατή η εναλλαγή του συνδέσμου εισαγωγής (με το ὅπως εισάγονται οι τρεις πρώτες τελικές και με το ἵνα οι δύο επόμενες) στις τελικές προτάσεις
7. κρίνω τοὺς χορούς = απονέμω βραβεία στους χορούς
8. αἱροῦμαι ( μέσο) = εκλέγω, προτιμώ // αἱροῦμαι ( παθητ.) εκλέγομαι
9. ἥδομαι + δοτ. αιτίας = ευχαριστιέμαι σε κάτι ή για κάτι
10. τούτοις = τοῖς νόμοις
11. ἐμμένω + δοτ. = παραμένω, μένω σταθερός, μένω πιστός σε κάτι· το ρήμα ἐμμένω συντάσσεται με δοτική επειδή είναι σύνθετο με την πρόθεση ἐν, η οποία συντάσσεται μόνο με δοτική
12. η μτχ. της οποίας το υποκείμενο δεν έχει άλλη συντακτική θέση στην πρόταση είναι απόλυτη· τέτοια είναι η χρονικοϋποθετική μτχ. ἐμμενόντων ( = ὅταν ἐμμένωσι)
13. υποθετικός λόγος μπορεί να λανθάνει/κρύβεται και σε μία επιρρηματική φράση, εμπρόθετη ή απρόθετη· εδώ, το ἄνευ ὁμονοίας ισοδυναμεί με το εἰ μὴ ὁμόνοια εἴη· για την ανάλυση αυτή ελήφθησαν υπόψη οι δυνητικές ευκτικές πολιτευθείη ἄν και οἰκηθείη ἄν ( απλή σκέψη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου