Ο πολιτικός Σόλων (μέρος Β΄)

Δυσνομίη-Εὐνομίη

Κείμενο

[…] ταῦτα διδάξαι θυμὸς ᾿Αθηναίους με κελεύει,

     ὡς κακὰ πλεῖστα πόλει Δυσνομίη παρέχει·

Εὐνομίη δ' εὔκοσμα καὶ ἄρτια πάντ' ἀποφαίνει,

     καὶ θαμὰ τοῖς ἀδίκοις ἀμφιτίθησι πέδας·

τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ὕβριν ἀμαυροῖ,

     αὑαίνει δ' ἄτης ἄνθεα φυόμενα,

εὐθύνει δὲ δίκας σκολιάς, ὑπερήφανά τ' ἔργα

     πραΰνει· παύει δ' ἔργα διχοστασίης,

παύει δ' ἀργαλέης ἔριδος χόλον, ἔστι δ' ὑπ' αὐτῆς

     πάντα κατ' ἀνθρώπους ἄρτια καὶ πινυτά. 

(απόσπασμα από την ελεγεία του Σόλωνα ΄΄ἡμετέρη δὲ πόλις… οὔποτ’ ὀλεῖται΄΄, 3D, 4W)

Μετάφραση (Μιχ. Σαρρή)

Αυτά με προστάζει η ψυχή μου να διδάξω στους Αθηναίους,

ότι δηλαδή η κακοδιοίκηση προκαλεί πάρα πολλά δεινά στην πόλη·

αντίθετα, η ευνομία καθιστά τα πάντα κόσμια και αρμονικά,

και συχνά βάζει δεσμά στους άδικους·

λειαίνει τα τραχιά, σταματά τις υπέρμετρες επιθυμίες, ταπεινώνει την αλαζονεία,

ξηραίνει τα άνθη της αμαρτίας, μόλις αυτά φυτρώσουν,

ευθυγραμμίζει τις στρεβλές δίκες και κατευνάζει τα έργα της υπερηφάνειας·

σταματά τέλος τα έργα της διχόνοιας,

παύει την οργή  της οδυνηρής διαμάχης, και όλα εξαιτίας της (της ευνομίας)

είναι αρμονικά και φρόνιμα στους ανθρώπους.