προσδιορισμός της αναφοράς

κείμενο

Καὶ γὰρ θεάματα πλεῖστα καὶ κάλλιστα κέκτηται, τὰ μὲν ταῖς δαπάναις ὑπερβάλλοντα, τὰ δὲ κατὰ τὰς τέχνας εὐδοκιμοῦντα, τὰ δ' ἀμφοτέροις τούτοις διαφέροντα· καὶ τὸ πλῆθος τῶν εἰσαφικνουμένων ὡς ἡμᾶς τοσοῦτόν ἐστιν ὥστ' εἴ τι ἐν τῷ πλησιάζειν ἀλλήλοις ἀγαθόν ἐστιν, καὶ τοῦθ' ὑπ' αὐτῆς περιειλῆφθαι. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ φιλίας εὑρεῖν πιστοτάτας καὶ συνουσίαις ἐντυχεῖν παντοδαπωτάταις μάλιστα παρ' ἡμῖν ἔστιν, ἔτι δ' ἀγῶνας ἰδεῖν μὴ μόνον τάχους καὶ ῥώμης ἀλλὰ καὶ λόγων καὶ γνώμης καὶ τῶν ἄλλων ἔργων ἁπάντων, καὶ τούτων ἆθλα μέγιστα. (Ισοκρ. πανηγυρ. 45)

σχόλια

 Ο προσδιορισμός της αναφοράς (δοτ., αιτιατ., εμπρόθ. ...) συντάσσεται με ρήματα ή επίθετα και περιορίζει την έννοιά τους μόνο στη δική του έννοια (ταῖς δαπάναις, κατὰ τὰς τέχνας, τούτοις)// κέκτηται: ενν. υποκ. ἡ πόλις // ἔστιν (απρόσ.) + τελ. απρμφ. (υποκ.) = είναι δυνατό να // τάχους, ῥώμης, λόγων, γνώμης, ἔργων: γεν. ιδιότητας από το ἀγῶνας //   τούτων: γεν. αιτίας στο  ἆθλα

ασκήσεις

1.  πλεῖστα, κάλλιστα, μάλιστα, μέγιστα: ο αντίστοιχος τύπος στους άλλους βαθμούς

2.   Να κλιθεί η προστακτική των ρηματικών τύπων του κειμένου που απαντούν σε πρκ. στον ίδιο χρόνο

3.   Να γραφεί το β΄ και γ΄ενικό σε όλες τις εγκλίσεις του ενεστώτα των ρηματικών τύπων του κειμένου που ανήκουν σε συνηρημένο ρήμα

4.   Να γραφεί το γ΄ πληθυντικό των ρηματικών τύπων του κειμένου που απαντούν στον αόριστο β΄ σε όλες τις εγκλίσεις του ίδιου χρόνου

5.   Να αναγνωριστεί το είδος των αντωνυμιών του κειμένου.

6.   καὶ τὸ πλῆθος τῶν εἰσαφικνουμένων ὡς ἡμᾶς τοσοῦτόν ἐστιν ὥστ' εἴ τι ἐν τῷ πλησιάζειν ἀλλήλοις ἀγαθόν ἐστιν, καὶ τοῦθ' ὑπ' αὐτῆς περιειλῆφθαι:  Να μεταφερθεί στον πλάγιο λόγο με όλους τους δυνατούς τρόπους εξαρτημένο από το οὗτοι ἔλεγον

7.   ὑπερβάλλοντα, τῶν εἰσαφικνουμένων: Να αναλυθούν στο αντίστοιχο είδος δευτερεύουσας πρότασης