ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Α1. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Όταν οι δολοφόνοι του Καλιγούλα τον έδιωξαν (από το Παλάτι), αποσύρθηκε σε μια θερινή κατοικία, που ονομάζεται Ερμαίο. Λίγο αργότερα, τρομοκρατημένος από τα νέα της σφαγής, σύρθηκε προς το λιακωτό που ήταν πολύ κοντά του και κρύφτηκε ανάμεσα στα παραπετάσματα που κρεμόντουσαν στην πόρτα.

Κάποια μέρα ο Κάτωνας έφερε στη Σύγκλητο ένα σύκο πρώιμο από την Καρχηδόνα και δείχνοντάς το στους Συγκλητικούς είπε: «Σας ρωτώ (να μου πείτε), πότε νομίζετε πως το σύκο αυτό κόπηκε από το δέντρο». Όταν όλοι απάντησαν πως ήταν φρέσκο, αυτός συνέχισε/είπε: «Κι όμως, μάθετε πως κόπηκε στην Καρχηδόνα πριν τρεις μέρες.

Όταν ο Καίσαρας άκουσε το χαιρετισμό, είπε: «Στο σπίτι μου ακούω αρκετούς χαιρετισμούς σαν κι αυτόν». Τότε το κοράκι θυμήθηκε τα λόγια του αφέντη του: «Κρίμα στον κόπο μου!». Ακού­γοντας αυτά τα λόγια ο Αύγουστος  γέλασε και αγόρασε το πουλί για τόσο μεγάλο  ποσό όσο δεν είχε δώσει για κανένα άλλο μέχρι τότε (για όσο δεν είχε αγοράσει κανένα άλλο μέχρι τότε).

Β1α.

insidiatoribus: insidiatore, cui: qua, caedis:  caedium, se:  mihi, quodam:  quoddam, praecocem: praecocia, patribus: partum, hanc: haec, sui: tui, nullam: nullius

Β1β.

propiorem / prope-propius-proxime

satius

Β2α.

Exclusus: excludunt, recesserat: recedamus, exterritus: exterruisti, prorepsit: proreptum, abdidit: abderetis, attulit: afferre, ostendensque: ostenturusque/ ostensurusque, decerptam esse: decerpi, dixit: dic, venit: veniendo

Β2β.

perdas, perderes, perditurus sis, perdideris, perdidisses

Γ1α.

Caligulae: ετερόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός, γενική αντικειμενική στο insidiatoribus

cui: δοτική προσωπική κτητική στο ρ. est

se: αντικείμενο στο abdidit (ευθεία αυτοπάθεια)

die: επιρρηματική αφαιρετική του χρόνου στο ρ. attulit

decerptam esse: ειδικό απρμφ., αντικ. στο putetis

ex arbore: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός στο  decerptam esse· δηλώνει χωρισμό/απομάκρυνση

recentem: κατηγορούμενο στο ενν. ficum μέσω του συνδετικού esse

salutatiōnum: ετερόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός, γενική διαιρετική στο satis

corvo: δοτική προσωπική στην απρόσωπη έκφραση  venit in mentem

quanti: γενική της αφηρημένης αξίας στο ρ. emerat

Γ1β.

a Catone allata est ficus praecox

Γ1γ.

in curia (στα ση σε τόπο), ex-ab-de curia (απομάκρυνση από τόπο)

domum (κίνηση σε τόπο), domo (απομάκρυνση από τόπο)

Γ1δ.

Ad haec verba Augustus risit?

Num ad haec verba Augustus risit?

Nonne ad haec verba Augustus risit?

Risitne  ad haec verba Augustus?

Γ2α.

vela praetenta =  vela quae praetenta erant

Ficum praecocem = ficum quae praecox erat

Γ2β.

cui nomen est Hermaeum: δευτερεύουσα αναφορική πρόταση προσδιοριστική στο in diaetam

«quando hanc ficum decerptam esse putētis ex arbore»: δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση μερικής άγνοιας, έμμεσο αντικείμενο στο ρ. interrogo

Cum omnes recentem esse dixissent: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση σε θέση επιρρηματικού προσδιορισμού του χρόνου στο ρ. inquit

quanti nullam adhuc emerat: δευτερεύουσα παραβολική πρόταση σε θέση β΄όρου σύγκρισης στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης που προηγείται (emitque avem tanti)

Γ2γ.

exclusus = postquam exlusus est· με οριστική επειδή το απαιτεί η σύνταξη του χρονικού συνδέσμου postquam και το γεγονός ενδιαφέρει από χρονική μόνο άποψη

exterritus = cum exterritus esset

audita: επιρρηματική χρονική μτχ., αφαιρετική απόλυτη· δηλώνει το προτερόχρονο σε σχέση με το προσδιοριζόμενο dixit· ανάλυση: Cum Caesar salutationem audivisset