ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ 1

1. καὶ τῶν ῾Ελλήνων μάλα ἀθυμοῦσί τινες, ἐννοούμενοι μὴ τὰ ἐπιτήδεια, ἐὰν καίωσιν (προσδοκώμενο· απόδοση η ενδοιαστική πρότ., μελλοντική έκφραση), οὐκ ἔχωσιν ( η ευκτική πλαγίου λόγου στην ενδοιαστική γίνεται υποτακτική) ὁπόθεν λαμβάνωσιν (απορηματική υποτακτική).

2.

α. ἀνὴρ ῾Ρόδιος εἶπε τοῖς ἀνδράσιν ὅτι αὐτὸς θέλοι διαβιβάσαι αὐτοὺς κατὰ τετρακισχιλίους ὁπλίτας, εἰ αὑτῷ/οἱ ὧν δέοιτο ὑπηρετήσαιεν/ειαν καὶ τάλαντον μισθὸν πορίσαιεν/ειαν. ( η κύρια πρότ. κρίσης γίνεται ειδική με ευκτική πλαγίου λόγου λόγω την εξάρτησης από ιστορικό χρόνο [εἶπεν]· οι δευτ. υποθετικές παραμένουν δευτ. υποθετικές, αλλά με αλλοιωμένη την υπόθεση [εἰ + ευκτική πλαγίου λόγου] λόγω  της εξάρτησης της απόδοσης [η δευτ. ειδική πρόταση] από ιστορικό χρόνο· η δευτ. αναφορική παραμένει δευτ. αναφορική αλλά με ευκτική πλαγίου λόγου. Οι αντωνυμίες που αναφέρονται στο υποκείμενο του ρήματος εξάρτησης, ἀνήρ, στην ονομαστική αντικαθίστανται από την οριστική αὐτός, ενώ στις πλάγιες πτώσεις από την αυτοπαθητική ή την προσωπική γ΄προσώπου).

β. ἀνὴρ ῾Ρόδιος εἶπε τοῖς ἀνδράσι θέλειν διαβιβάσαι αὐτοὺς κατὰ τετρακισχιλίους ὁπλίτας, εἰ αὑτῷ/οἱ ὧν δέοιτο ὑπηρετήσαιεν/ειαν καὶ τάλαντον μισθὸν πορίσαιεν/ειαν (η κύρια πρότ. κρίσης ειδικό απρμφ. επειδή συντάσσεται και έτσι το ρήμα εξάρτησης· τα υπόλοιπα όπως στην περίπτωση α).

γ.  ἀνὴρ ῾Ρόδιος εἶπε τοῖς ἀνδράσι ὁτι αὐτὸς  θέλει /θέλειν διαβιβάσαι αὐτοὺς κατὰ τετρακισχιλίους ὁπλίτας, ἂν αὑτῷ/οἱ  ὧν δεῖται ὑπηρετήσωσι καὶ τάλαντον μισθὸν πορίσωσι ( η κύρια πρόταση κρίσης δευτερεύουσα ειδική ή ειδικό απρμφ. και οι δευτ. που ακολουθούν δευτ. του ίδιου είδους χωρίς όμως ευκτική πλαγίου λόγου παρά την ιστορική εξάρτηση για έμφαση).

3. 

α.   ἔστι τι ἐν αὐτῇ δυσπάριτον χωρίον;  (κύρια πρότ., ευθεία ερώτηση, ολικής άγνοιας).

β.   ο υποθετικός λόγος είναι εξαρτημένος με αλλοιωμένη την υπόθεση· υπόθεση: εἰ μή τις προκαταλήψοιτο – απόδοση: ἀδύνατον ἔσεσθαι· στον ανεξάρτητο λόγο:  εἰ μή τις προκαταλήψεται – ἀδύνατον ἔσται: πραγματικό.

4. 

α. ἱππεῖς που πέραν τοῦ ποταμοῦ ἐξωπλισμένοι εἰσὶν ὡς κωλύσοντες διαβαίνειν, πεζοί δ' ἐπὶ ταῖς ὄχθαις παρατεταγμένοι εἰσὶν ἄνω τῶν ἱππέων ὡς κωλύσοντες εἰς τὴν ᾿Αρμενίαν ἐκβαίνειν ( οι κατηγορηματικές μτχ. στον ευθύ λόγο γίνονται κύριες προτάσεις κρίσης)

β.  ὡς κωλύσωσι (δευτ. τελική πρότ.)