Α΄ ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ
Κείμενο
Μαρτυρεῖ
δὲ καὶ
τὸ γινόμενον ἐν
ταῖς πόλεσιν· οἱ
γὰρ νομοθέται τοὺς
πολίτας ἐθίζοντες ποιοῦσιν
ἀγαθούς, καὶ
τὸ μὲν
βούλημα παντὸς νομοθέτου τοῦτ’
ἐστίν, ὅσοι
δὲ μὴ
εὖ αὐτὸ
ποιοῦσιν ἁμαρτάνουσιν,
καὶ διαφέρει τούτῳ
πολιτεία πολιτείας ἀγαθὴ
φαύλης. Ἔτι ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ διὰ τῶν αὐτῶν καὶ γίνεται
πᾶσα
ἀρετὴ καὶ
φθείρεται, ὁμοίως
δὲ
καὶ
τέχνη· ἐκ
γὰρ
τοῦ
κιθαρίζειν καὶ
οἱ
ἀγαθοὶ καὶ κακοὶ γίνονται
κιθαρισταί. Ἀνάλογον
δὲ
καὶ
οἰκοδόμοι
καὶ
οἱ
λοιποὶ
πάντες· ἐκ
μὲν
γὰρ
τοῦ
εὖ
οἰκοδομεῖν ἀγαθοὶ οἰκοδόμοι ἔσονται, ἐκ δὲ τοῦ κακῶς κακοί.
Εἰ
γὰρ
μὴ
οὕτως
εἶχεν,
οὐδὲν ἂν ἔδει τοῦ
διδάξοντος, ἀλλὰ πάντες ἂν ἐγίνοντο ἀγαθοὶ ἢ κακοί.
Οὕτω
δὴ καὶ
ἐπὶ
τῶν ἀρετῶν
ἔχει· πράττοντες γὰρ
τὰ ἐν
τοῖς συναλλάγμασι τοῖς
πρὸς τοὺς
ἀνθρώπους γινόμεθα οἳ
μὲν δίκαιοι οἳ
δὲ ἄδικοι,
πράττοντες δὲ τὰ
ἐν τοῖς
δεινοῖς καὶ
ἐθιζόμενοι φοβεῖσθαι
ἢ θαρρεῖν
οἳ μὲν
ἀνδρεῖοι
οἳ δὲ
δειλοί. Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὰ
περὶ
τὰς
ἐπιθυμίας
ἔχει
καὶ
τὰ
περὶ
τὰς
ὀργάς·
οἳ
μὲν
γὰρ
σώφρονες καὶ
πρᾶοι
γίνονται, οἳ
δ’ ἀκόλαστοι
καὶ
ὀργίλοι,
οἳ
μὲν
ἐκ
τοῦ
οὑτωσὶ ἐν αὐτοῖς ἀναστρέφεσθαι,
οἳ
δὲ
ἐκ
τοῦ
οὑτωσί.
Καὶ
ἑνὶ δὴ λόγῳ ἐκ τῶν ὁμοίων ἐνεργειῶν αἱ ἕξεις
γίνονται. Διὸ
δεῖ
τὰς
ἐνεργείας
ποιὰς
ἀποδιδόναι·
κατὰ
γὰρ
τὰς
τούτων διαφορὰς
ἀκολουθοῦσιν αἱ ἕξεις. Οὐ μικρὸν οὖν
διαφέρει τὸ
οὕτως
ἢ
οὕτως
εὐθὺς ἐκ νέων ἐθίζεσθαι,
ἀλλὰ πάμπολυ,
μᾶλλον
δὲ
τὸ
πᾶν.
Σημεῖον
δὲ δεῖ
ποιεῖσθαι τῶν
ἕξεων τὴν
ἐπιγινομένην ἡδονὴν
ἢ λύπην τοῖς
ἔργοις˙ ὁ
μὲν γὰρ
ἀπεχόμενος τῶν
σωματικῶν ἡδονῶν
καὶ αὐτῷ
τούτῳ χαίρων σώφρων, ὁ
δ’ ἀχθόμενος ἀκόλαστος,
καὶ ὁ μὲν ὑπομένων τὰ δεινὰ καὶ χαίρων ἢ μὴ
λυπούμενός γε ἀνδρεῖος, ὁ δὲ
λυπούμενος δειλός. Περὶ ἡδονὰς γὰρ καὶ λύπας ἐστὶν ἡ ἠθικὴ ἀρετή· διὰ μὲν γὰρ τὴν ἡδονὴν τὰ φαῦλα
πράττομεν, διὰ
δὲ
τὴν
λύπην τῶν
καλῶν
ἀπεχόμεθα.
Διὸ
δεῖ
ἦχθαί
πως εὐθὺς ἐκ νέων, ὡς ὁ Πλάτων
φησίν, ὥστε
χαίρειν τε καὶ
λυπεῖσθαι
οἷς
δεῖ·
ἡ
γὰρ
ὀρθὴ παιδεία
αὕτη
ἐστίν.
Ζητούμενα
1. Να
μεταφραστούν τα υπογραμμισμένα αποσπάσματα με έντονη γραφή.
2. Να παρουσιαστεί η σημασία της διδασκαλίας,
του εθισμού από πολύ μικρή ηλικία και της παιδείας στη διαμόρφωση των θετικών
μόνιμων στοιχείων του ανθρώπινου χαρακτήρα.
3. ΄΄ Καὶ ἑνὶ δὴ λόγῳ ἐκ τῶν ὁμοίων ἐνεργειῶν αἱ ἕξεις γίνονται΄΄:
Ποια η θέση της πρότασης μέσα στην ενότητα και πώς καταλήγει σ’ αυτήν ο
Αριστοτέλης;
4. Να σκιαγραφηθεί η συμπεριφορά του Αριστοτέλη
απέναντι στους συναδέλφους και συνομιλητές του κατά τις δύο περιόδους παραμονής
του στην Αθήνα.
5. Με ποιες λέξεις του κειμένου είναι
ετυμολογικά συγγενή τα: θεμέλιο, δυόσμος, αφασία, ευεξία, αντίδωρο, επαχθής, αδιάλλακτος, αγέλη, άξιος, φωριαμός.
Β΄ ΑΔΙΔΑΚΤΟ
κείμενο
Λακεδαιμόνιοι δὲ
αἰσθόμενοι
τὸν θροῦν
τοῦτον ἐν
τῇ Πελοποννήσῳ
καθεστῶτα καὶ
τοὺς Κορινθίους διδασκάλους τε γενομένους καὶ
αὐτοὺς
μέλλοντας σπείσεσθαι πρὸς τὸ
῎Αργος, πέμπουσι πρέσβεις ἐς
τὴν Κόρινθον
βουλόμενοι προκαταλαβεῖν τὸ
μέλλον, καὶ ᾐτιῶντο τήν
τε ἐσήγησιν
τοῦ παντὸς
καὶ εἰ
᾿Αργείοις
σφῶν ἀποστάντες ξύμμαχοι
ἔσονται, παραβήσεσθαί
τε ἔφασαν αὐτοὺς τοὺς
ὅρκους, καὶ ἤδη
ἀδικεῖν
ὅτι οὐ
δέχονται τὰς ᾿Αθηναίων σπονδάς, εἰρημένον κύριον
εἶναι ὅτι
ἂν τὸ
πλῆθος τῶν
ξυμμάχων ψηφίσηται,
ἢν μή
τι θεῶν ἢ
ἡρώων
κώλυμα ᾖ. (Θ. 5.30)
ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1.
Των
ονοματικών ρηματικών τύπων που απαντούν σε αόριστο και παρακείμενο να γραφούν
οι αντίστοιχοι στους υπόλοιπους χρόνους
2.
Των
ουσιαστικών της γ΄ κλίσης να γραφούν οι πλάγιες πτώσεις στον αντίθετο αριθμό.
3.
Να
προσδιοριστεί η συντακτική θέση των ονοματικών ρηματικών τύπων της πρότασης που
έχει ρήμα το πέμπουσι.
4.
Να
προσδιοριστεί το είδος και η συντακτική θέση των δευτερευουσών προτάσεων του
κειμένου.
5.
΄΄ παραβήσεσθαί τε ἔφασαν αὐτοὺς
τοὺς ὅρκους,
καὶ ἤδη
ἀδικεῖν ὅτι
οὐ δέχονται
τὰς ᾿Αθηναίων σπονδάς΄΄: Να μεταφερθεί στον ευθύ λόγο.
6.
ὅτι οὐ δέχονται
τὰς ᾿Αθηναίων σπονδάς //
ἢν μή τι
θεῶν ἢ ἡρώων κώλυμα ᾖ: Να συμπτυχθούν στο αντίστοιχο είδος
μετοχής.
Κ
α λ ή δ ύ ν α μ η ! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου